Kdz Ereğli’de siyaset…
İnce bir zanaat. Hem sabır ister hem hafıza. Ama nedense, hafızası en zayıf olanlar hep en ön saflarda.
Geçtiğimiz günlerde dost meclisinde Ereğli ve Alaplı üzerine konuşurken yanımdaki arkadaş, kahvesinden bir yudum alıp bana dönerek dedi ki:
“Abi, bugün bir siyasetçinin yanında 24 saat gezen zat-ı muhterem var ya… Bir akşam bir pastanede otururken, şimdi yanından ayrılmadığı adam hakkında öyle sözler söyledi ki, duysan masadan kalkardın. Ama bakıyorum, bugün gölgesi gibi yanında. İnsan hayret ediyor. Bunlarda nasıl bir mide var?”
Ben de hiç şaşırmadığımı söyledim.
Çünkü bu memlekette siyaset, bazılarının gözünde halk için değil, makam için yapılır. “Müdür” olmak isteyen bir yakın, işe girmesi gereken bir akraba ya da bir menfaat… Sebep çok, samimiyet az.
Ereğli’de siyaset böyle; dün arkadan sallayan, bugün kuyruğa takılıp yürüyen… Dün ağır itham eden, bugün methiyeler düzen… Ve tüm bunlar olurken yüzler kızarmıyor, hafızalar siliniyor, dostluklar (!) menfaat terazisinde tartılıyor.
O yüzden ben artık bu manzaralara şaşırmıyorum.
Çünkü bizim siyaset sahnesinde dün “düşman” dediğine bugün “kardeşim” diyenler hep olacak.
Mesele, halkın bu oyunu ne zaman fark edeceği…
Yani "Siyasette dostluk değil, çıkar baki."